Doelstellingen luchtkwaliteit en beperking uitstoot

Europese Unie

Het EU-beleid bestaat uit drie sporen. Elk met een verschillende aanpak, maar die wel nauw verbonden zijn:

1. Luchtkwaliteitsrichtlijnen

die de grens- of streefwaarden vastleggen voor de maximale concentraties die mogen aanwezig zijn in de lucht. Er zijn normen voor:

• Ozon (O₃)
• Fijn stof (PM₁₀/PM_2,5)
• Stikstofdioxide (NO₂)
• Zwaveldioxide (SO₂)
• Koolstofmonoxide (CO)
• Zware metalen
• Vluchtige organische stoffen (VOS)
• Benzo(a)pyreen (BaP) 

2. Reductiedoelstellingen om uitstoot schadelijke stoffen te beperken

Richtlijn 2016/2284 met emissiereductiedoelstellingen (NEC) legt voor elke lidstaat relatieve emissiereductiedoelstellingen op voor een aantal polluenten (NOx, SO₂, NMVOS, NH₃ en PM_2,5).

3. Brongerichte wetgeving

Deze legt grenswaarden op voor diverse polluenten. Het gaat om onder meer volgende bronnen en wetgeving (en bijhorende amenderingen):

• Industrie (Richtlijn 2010/75) en uitvoeringsbesluiten tot vaststelling van BBT-conclusies
• Middelgrote stookinstallaties (Richtlijn 2015/2193)
• Gebouwen en huishoudens (verordeningen inzake verwarmingstoestellen tot uitvoering van Ecodesign-richtlijn 2009/125)
• Auto’s, bestelwagens en vrachtwagens (Verordeningen 595/2009 en 715/2007)
• Twee- of driewielige voertuigen en vierwielers (Verordening 168/2013)
• Niet voor de weg bestemde machines (Verordening 2016/1628) )
• Gebruik van organische oplosmiddelen (Richtlijn 2004/42)

Uitgebreide informatie hierover en alle officiële documenten kan je raadplegen op de website van de Europese Commissie.

Verenigde Naties

Het verdrag Long-Range Transboundary Air Pollution (LRTAP) werd in 1979 ondertekend binnen de Economische Commissie voor Europa van de Verenigde Naties (UNECE). Het kan gezien worden als de internationale tegenhanger van het EU-beleid.