"Van mijn hobby mijn job gemaakt"

Ken de rattenbestrijder

“Ik ben 16 jaar geleden gestart als rattenbestrijder,” legt Ken uit. “Ik was rattenbestrijder in het Netebekken. Ik kreeg als jonge kerel een startbaancontract van één jaar. Zo geeft de Vlaamse overheid jongeren de kans om zich te bewijzen en aan werk te geraken. Dat is knap. Later werd mijn job dan overgezet tot een vast contract, waar ik uiteraard heel blij mee was.”

Als rattenbestrijder controleerde Ken de waterlopen op de aanwezigheid van muskusratten en bruine ratten. Hij zocht naar sporen en zette klemmen en fuiken om de ratten te vangen. “Ik heb dat ongeveer vier jaar gedaan in het Netebekken, en ben dan verhuisd naar Vlaams-Brabant. Daar kwam ik in het Dijle-Zennebekken terecht. Van de Stille Kempen naar de Brusselse Rand, dat vroeg wel wat aanpassingen. Maar het is allemaal vlot verlopen.”

Gebiedsbeheerder

Als gebiedsbeheerder ben je verantwoordelijk voor het onderhoud en beheer van waterlopen.

Na een vijftal jaar ratten bestrijden, werd Ken gebiedsbeheerder. “Dat betekent dat je verantwoordelijk bent voor het onderhoud en beheer van waterlopen. Verder moet je ook aannemers controleren, klachten van bijvoorbeeld buurtbewoners onderzoeken en bouwovertredingen en vervuilingen opsporen en oplossen. Het is een gevarieerde job en ik ben vaak ‘onderweg’. Momenteel ben ik bezig met het opvolgen van een slibruiming in het wachtbekken van de Zuunbeek in Sint-Pieters-Leeuw. Een aannemer ruimt er het slib en voert dit af naar een slibverwerkingscentrum. Tijdens deze werken wordt er een dwarsdijk en een moeraszone aangelegd. Mede door de aanleg van deze dijk wordt de biodiversiteit verhoogd en ontstaan er broedplaatsen voor de aanwezige watervogels en paaiplaatsen voor de vissen. Watervogels liggen mij nauw aan het hart, dus dat maakt mijn job alleen maar boeiender.“

Controle vanuit ons bed!

Met onze smartphone hebben we altijd de waterpeilen en camerabeelden op zak.

Door de jaren heen zag Ken zijn job evolueren. “De functie van gebiedsbeheerder is erg gedigitaliseerd. Met onze smartphone hebben we altijd de waterpeilen en camerabeelden op zak. We krijgen een melding van alarmen als er bijvoorbeeld opstoppingen zijn en kunnen dat dan meteen nakijken. We kunnen bij wijze van spreken de waterlopen controleren vanuit ons bed,” lacht Ken. “Vroeger moesten we bij een hoogwater meerdere keren per nacht naar een rooster rijden ter controle. Via deze afstandsbewaking kan ik zien of ik ter plaatse moet gaan of een andere actie moet ondernemen.”

En er zijn nog dingen veranderd aan de job van Ken. “We hebben er ook veel taken bij gekregen. Recent heb ik de bevoegdheid gekregen om officieel vaststellingen te doen en zelfs pv’s op te stellen. Dat doe ik als ‘gewestelijk toezichthouder’. En er is meer administratie bij gekomen. Terwijl we vroeger meestal op het terrein waren, zitten we nu toch de helft van onze werktijd achter onze bureau voor opvolgen van vergaderingen, opmaak van bestekken, uitwerken van nieuwe projecten, digitalisering van terreininformatie, ... Door de coronacrisis werken we zoals zovelen ook van thuis uit. Dat is efficiënter dan elke dag naar Leuven te pendelen. Ik sta trouwens in voor een werkingsgebied dat zich uitstrekt van Sint-Pieters-Leeuw, Halle en Drogenbos tot een gebied ten zuiden van Leuven dat ik samen met een collega doe: Huldenberg, Bertem, Overijse.”

Waterlopen redden van zwerfvuil

We hebben met onze vuilvangen al meer dan 1100 kilo zwerfvuil uit het water gehaald.

Ken blikt met trots terug op een aantal uitgevoerde projecten. “Zo heb ik in 2018 samen met mijn collega’s Jan en Mathias van de buitendienst Leuven een aantal ‘vuilvangen’ op onze waterlopen geplaatst. Dat is een barrière die het drijvend vuil, vooral zwerfvuil zoals blikjes en verpakkingsmateriaal, tegenhoudt. Dat project kent veel succes. Zo hebben we tot op heden meer dan 1100 kilo zwerfvuil uit het water gehaald. Al het vuil wordt geïnventariseerd om na te gaan wat de oorsprong ervan is. Mede dankzij een vlotte samenwerking met de lokale besturen hebben we al een aantal van deze vervuilers kunnen opsporen en aanmanen. Met dit project haalden we trouwens de tweede plaats op een interne ideeënwedstrijd. Ondertussen plaatsen we nu al een tweetal jaar vuilvangen in de waterlopen. Het is jammer genoeg verbijsterend hoeveel vuil we daarmee uit het water halen. Gelukkig zijn er ook waterlopen waar we weinig vuil opvangen. Waarom ik zo trots ben op dit project? Omdat we de mensen op deze manier bewust maken van de problematiek, want elk stuk zwerfvuil in de waterloop is er een te veel.”

Vlotte samenwerking

Ik ben momenteel 36 jaar en ben de ancien van ons team,” lacht Ken. “In de tien jaar dat ik als gebiedsbeheerder werk, heb ik een aantal collega’s met pensioen zien gaan. Er is een zeer goede samenwerking binnen ons team en we kunnen altijd op elkaar rekenen. Ook ’s nachts, wat belangrijk is bij permanentie. Het is niet uitzonderlijk dat we ‘s avonds in een waterloop staan om een olievervuiling af te dammen. Ook werken we vlot samen met andere organisaties en overheden. Behalve samenwerking met lokale besturen, werken we ook samen met het Agentschap Natuur en Bos, Regionaal Landschap, de VLM en andere organisaties. Ik doe al tien jaar deze job en na een tijdje leer je de mensen achter al die organisaties kennen. Dat zorgt voor een vlotte samenwerking en daardoor geraak ik ook sneller aan de nodige informatie en bijstand. Ik heb op die manier een heel netwerk van nuttige contactpersonen opgebouwd en ik ken bij overstromingen alle kritieke punten.”

Geen betere job denkbaar!

Of Ken zijn werk bij de VMM graag doet? “Natuurlijk! Ik kan mij geen betere job voorstellen. Door de combinatie van terreinwerk en bureauwerk is er veel variatie. Al onze vestigingen zijn bovendien EMAS-geregistreerd en we werken aan een milieuvriendelijk wagenpark. Daar ben ik trots op. We willen immers het goede voorbeeld geven aan de buitenwereld en daar werk ik graag aan mee. In het kader van de Blue Deal werken we ook projecten uit die verdroging tegengaan en passen we de regeling van onze kunstwerken aan. Ik behandel mijn werkingsgebied alsof het mijn eigen tuin is. Met deze job draag ik bij tot een beter ecologisch beheer van de waterlopen en het geeft voldoening om hiervan de resultaten te zien. Zo’n job bestaat alleen bij de VMM denk ik,” vertelt hij enthousiast.

Ook privé aandacht voor het milieu

Een aantal jaren geleden heb ik een stuk landbouwgrond aangekocht dat ik wil omvormen tot een prachtig stuk natuur.

Waarom dat Ken zo enthousiast en gedreven is over zijn job? Dat antwoord vinden we bij hem thuis. “Ik ben opgegroeid in de Kempen, meer bepaald in Vorselaar in de vallei van de Aa. Daar kon je mij altijd vinden met een verrekijker en visgerief. Vandaag woon ik in Wallonië, net over de taalgrens in Lettelingen. Ik vind het belangrijk om mijn ecologische voetafdruk zo klein mogelijk te houden. Zo let ik goed op wat ik eet, heb ik een groentetuin en ga ik jagen. Altijd met respect voor dier en natuur. Ik kies er wel voor om vlees te eten, maar tegelijkertijd houd ik de impact op het milieu zo klein mogelijk. Van de streng gereglementeerde jacht naar mijn bord, korter kan de keten niet zijn.”

“Een aantal jaren geleden heb ik ook een stuk landbouwgrond aangekocht dat ik wil omvormen tot een prachtig stuk natuur. Momenteel ben ik bezig met de aanplanting van een houtkant. In het voorjaar wordt er een zone ingezaaid met diverse soorten bloemen, kruiden en zaden, die verschillende soorten bijen en vlinders aantrekken als ze in bloei staan. En in het najaar vormen de zaden voedsel voor vogels. De natuur is mijn passie. Ik heb van mijn hobby mijn werk kunnen maken,” besluit Ken.