Hoe krijg ik een uitzondering op het verbrandingsverbod als dat 'vanuit fytosanitair oogpunt noodzakelijk is'?

Bufferzones rond Boomkwekerijen

Binnen de zogenaamde bufferzones rond de boomkwekerijen is het ‘gewijzigd KB van 23 juni 2008’ over de maatregelen om het binnenbrengen en het verspreiden van bacterievuur te voorkomen, van toepassing. De bufferzones worden jaarlijks bij ministerieel besluit vastgelegd. Het 'Federaal Agentschap voor Veiligheid van de Voedselketen' (FAVV) levert schriftelijke bestrijdingsopdrachten af voor besmettingshaarden binnen deze bufferzones.

Het FAVV stelt zowel de eigenaar als de betrokken gemeente met een brief op de hoogte van de besmetting. In de brief worden verschillende opties gegeven voor het vernietigen van de infectie, waarbij 'verbranding ter plaatse van het geïnfecteerd snoeiafval in open lucht' een optie is. De lokale verbrandingsoptie is afhankelijk van de lokale wetgeving (gemeente, stad, ..). De eigenaar heeft de expliciete toestemming van de gemeente nodig om het geïnfecteerde snoeiafval ter plaatse te verbranden. Deze toestemming geldt voor iedereen, dus zowel voor particulieren, als voor fruit- en boomtelers en land- en tuinbouwers actief in andere sectoren.

Buiten de bufferzones

Buiten de bufferzones levert het FAVV nooit een schriftelijke bestrijdingsopdracht af, maar kan de bestrijding van bacterievuur verplicht worden door het GAS-reglement van je gemeente. De verbranding in open lucht is vanuit fytosanitair oogpunt toegelaten als er voldaan is aan volgende voorwaarden:

• Particulieren of andere niet-landbouw-gerelateerde beheerders (bijv. regionale landschappen) moeten beschikken over de toestemming van de gemeente om effectief over te gaan tot verbranding. Om deze toestemming te bekomen zal je moeten aantonen dat het plantaardig materiaal effectief besmet is. Informeer bij de gemeente hoe je een bewijs van infectie kan bekomen. Dit kan onder meer via controle van fotomateriaal, een controle ter plaatse en eventueel een staalanalyse. Vaststellingen kunnen gemaakt worden door de lokale besturen met zo nodig technische ondersteuning of advies van derden professioneel actief in de fruitteelt en de bestrijding van bacterievuur. 

• Voor fruit- en boomtelers volstaat het om het tijdstip en de reden voor de verbranding van het besmet plantaardig materiaal bij te houden in een register in het kader van de IPM-reglementering, dat ter beschikking wordt gehouden van de toezichthoudende overheid. 

• Land- en tuinbouwers actief in andere sectoren moeten zich bij een bacterievuurbesmetting, net zoals particulieren, tot de gemeente wenden voor de toestemming tot verbranding.

Aandachtspunten

Bovenstaande uitzonderingsmogelijkheid voor verbranding in open lucht geldt bij behoud van de toepassing van het Veldwetboek, het Bosdecreet van 13 juni 1990 en het decreet Natuurbehoud van 21 oktober 1997. Dit betekent onder meer dat bepaalde afstandsregels moeten gerespecteerd worden. Zo moet conform artikel 89 van het Veldwetboek een minimumafstand bewaard worden van 100 meter tussen het open vuur en heiden, huizen, boomgaarden, hagen, graan, stro, mijten en waar vlas te drogen is gelegd.

Ga ook na bij de dienst Omgeving of Milieudienst van je gemeente of er binnen je gemeente bijkomende lokale bepalingen van toepassing zijn.

Zowel voor particulieren als land- en tuinbouwers is het - voor zover de gemeentes hier bij melding niet zelf voor zorgen -  aangewezen dat de lokale brandweer- en/of politiediensten geïnformeerd worden over het exacte tijdstip van verbranding. Op die manier kan je kosten van een onnodige interventie voorkomen.

Bovenstaande uitzonderingsmogelijkheid voor verbranding in open lucht geldt ongeacht het type landgebruik, en kan dus ingeroepen worden door particulieren, landbouwers en andere terreinbeheerders.